Πώς είναι να δουλεύεις σε Ηort;

Μια προσωπική εμπειρία. Γράφει η Χρύσα.

Εργάστηκα λίγο καιρό σε Ηort, πιο πριν δούλεψα δύο χρόνια σχεδόν σε Krippe, δηλαδή σε παιδικό σταθμό και μετά δύο χρόνια σε Κita, νηπιαγωγείο. Δεν ξέρω, το φανταζόμουν κάπως αλλιώς το Ηort πριν αρχίσω να εργάζομαι εκεί, κάπως πιο δύσκολο με πιο μεγάλες δραστηριότητες -και άρα περισσότερη ώρα προετοιμασίας για αυτές- φροντίδα για τις σχολικές ασκήσεις, αλλά περισσότερο απ’ όλα με τρόμαζε το ωράριο. Για να καταλάβεις εγώ είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσει να δουλεύω ως αργά το απόγευμα, μου βγαίνει μια κούραση και αισθάνομαι ότι χάνω όλη την ημέρα. Το να σχολάω επομένως πάντα στις 5 το απόγευμα, όταν και έκλεινε το Ηort, μου φαινόταν βουνό. Ένα άλλο αρνητικό στην δική μου περίπτωση ήταν ότι δεν προσλάμβαναν προσωπικό Vollzeit, αυτό που λέμε δηλαδή οχτάωρο ή στη Γερμανία με ποσοστό 100%, αλλά μέχρι 80%, εκτός από την διευθύντρια. Σκεπτόμενη όλα αυτά λοιπόν, ήξερα από την αρχή ότι δεν είναι ο τομέας μου, θα δουλέψω για λίγο και μετά θα επιστρέψω στα μικρότερα παιδιά. 

Οφείλω να παραδεχτώ ότι όλη μου η θεωρία για το Ηort ανατράπηκε από την πρώτη κιόλας εβδομάδα που δούλεψα εκεί. Αρχικά συνειδητοποίησα ότι το ωράριο δεν με πίεζε καθόλου, καθώς τα παιδιά ερχόταν σε εμάς μετά το σχολείο, δηλαδή από τις 12.30 και μετά. Μέχρι εκείνη την ώρα είχες όλο το χρόνο να προετοιμαστείς κατάλληλα, να οργανώσεις τις δραστηριότητες σου, να κάνεις το μίτινγκ της ομάδας και έτσι μόλις ερχόταν τα παιδιά ήσουν έτοιμη και καθόλου κουρασμένη να ασχοληθείς μαζί τους. Επίσης για πρώτη φορά είχα “κενό” πρωινό, με την έννοια ότι μπορούσα να κανονίσω ένα ραντεβού στο γιατρό, να διευθετήσω υποχρεώσεις σε υπηρεσίες κ.α που είναι ανοιχτά το πρωί, χωρίς να φορτώνω την πρωινή δουλειά μου στη συνάδελφο μου και χωρίς να έχω την αίσθηση ότι “κρεμάω” το γκρουπ. Επίσης μου άρεσε η μικρή ομάδα συναδέλφων, καθώς το Ηort που δούλευα είχε δύο γκρουπ, δηλαδή περίπου 60 παιδιά και αυτό σήμαινε περίπου 6 συναδέλφους, μαζί με πρακτικάριους και FSJer. Προσωπικά μου αρέσουν οι μικρές ομάδες γιατί μου δίνεται χώρος, τον οποίο δυσκολεύομαι να διεκδικήσω σε μεγαλύτερες ομάδες κυρίως λόγω γλώσσας. 

Το Δημοτικό σχολείο εδώ το επισκέπτονται παιδιά έως 10 χρονών. Είναι σαν να λέμε στην Ελλάδα ως Τετάρτη Δημοτικού, επομένως δεν με δυσκόλεψε το κομμάτι της επίβλεψης των σχολικών ασκήσεων. Οι ασκήσεις της “Γλώσσας” που λέμε στην Ελλάδα ή Deutsch εδώ, είναι σαν να λύνεις ασκήσεις φροντιστηρίου γερμανικών επιπέδου Β2. Τα μαθηματικά είναι τα ίδια που κάναμε και στην Ελλάδα, προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμοί, διαιρέσεις, προπαίδεια, ώρα κτλ. Στην αρχή δυσκολευόμουν να διορθώνω εκθεσούλες, γιατί τα παιδιά κάνουν εκτός των άλλων και λάθη γραφής, πολύ συνηθισμένα σε αυτήν την ηλικία, όπως για παράδειγμα αντί για “vier” γράφουνε  “via” γιατί έτσι το ακούνε. Επομένως το δικό μου πρόβλημα αρχικά ήταν να καταλάβω τι θέλουνε να πούνε και μετά να το διορθώσω και να το εξηγήσω. 

Κάτι τελευταίο που θέλω να πω για το Ηort είναι η συνεργασία με τους γονείς και τα Elterngespräche, τα οποία διαφέρουν πολύ από αυτά του Κita και του Krippe. Στο Ηort η συνεργασία και η επαφή με τους γονείς είναι γενικά πιο περιορισμένη, καθώς πολλούς από αυτούς τους συναντάς πιο σπάνια, γιατί τα παιδιά έρχονται και φεύγουν μόνα τους από το Ηort. Το πιο σημαντικό από όλα στο Ηort είναι η ανάπτυξη του κοινωνικού τομέα του παιδιού και η ενίσχυση της κοινωνικοποίησης του. Φυσικά και οι σχολικές ασκήσεις. Στις συναντήσεις με τους γονείς συζητάμε κυρίως για την κοινωνικοποίηση του παιδιού, τις δυσκολίες που έχει εκεί και πως μπορούμε να το ενυσχήσουμε καλύτερα. Έπειτα συζητάμε για τις σχολικές ασκήσεις, αλλά αυτές έρχονται κατά την άποψη μου κάπως δεύτερες καθώς γι’ αυτό είναι υπεύθυνη η δασκάλα του σχολείου κυρίως. 

Αυτή ήταν πολύ συνοπτικά η δική μου άποψη για το Ηort και πώς είναι να δουλεύεις εκεί ως Erzieherin. Ελπίζω να βοήθησα αρκετές να σχηματίσουν μια άποψη, αν ήταν 100% το συμβόλαιο σίγουρα θα ξαναδούλευα!